Αφορά τόσο τους ζωικούς, όσο και τους φυτικούς ιστούς και γίνεται λόγος γι΄ αυτήν την ιδιότητα της πρόπολης ήδη από το 1906. Η Kivalkina (1948) εξέτασε τη δραστικότητα της πρόπολης κατά 74 φυλών βακτηριδίων και επιβεβαίωσε τη βακτηριοκτόνο και βακτηριοστατική της δράση. Οι αντιβακτηριακές δράσεις αποδίδονται στα αιθανολικά κυρίως εκχυλίσματα της πρόπολης.          

Χάρη κυρίως στα φλαβονοειδή της (Apigenin, Akazetin, pektolina-ringenin) καθώς και σε παράγωγο του καφεϊκού οξέος, η πρόπολη παρουσιάζει δραστικότητα εναντίον των ιών όπως π.χ αυτού του απλού έρπητα virus. Διαπιστώθηκε ακόμη δράση της πρόπολης (σε συνδυασμό με βασιλικό πολτό ή γύρη) κατά του ιού της γρίπης.

Η μυκητοκτόνος δραστικότητα της πρόπολης επιβεβαιώθηκε πειραματικά και κλινικά. Το Εθνικό Καρδιολογικό και Πνευμονολογικό Ινστιτούτο του Λονδίνου μας λέει: Η πρόπολη είναι ικανή να καταστρέφει παθογόνους οργανισμούς, που έγιναν ανθεκτικοί στα μοντέρνα, συνθετικά αντιβιοτικά. 

Έχει διαπιστωθεί η ύπαρξη μιας έντονης συνεργικής δράσης που παρουσιάζουν τα αιθανολικά εκχυλίσματα πρόπολης με τα αντιβιοτικά στρεπτομυκίνη και κλοξοκιλλίνη καθώς και με πενικιλίνη – G, δοξυκυκλίνη και κλοξοκιλλίνη. Η αύξηση της αντιμικροβιακής δράσης των ανωτέρω είναι της τάξεως των 10-100 φορών σε ισχύ, ενώ ταυτόχρονα επιμηκύνεται και ο χρόνος επίδρασης τους. 

Οφείλεται στις ιδιότητες σάρωσης των ελεύθερων ριζών οξυγόνου, όπως είναι το υπεροξείδιο και οι ολκόξυ-ρίζες. Η αντιοξειδωτική δράση της πρόπολης πιθανό να οφείλεται στα πολυφαινολικά συστατικά της.  

Οφείλεται κυρίως στα φαινολικά συστατικά της πρόπολης.

Η πρόπολη φέρεται να δρα καίρια σε καρκινικά κύτταρα του παχέος εντέρου, καθώς και με εκδήλωση κυτταροτοξικής δράσης έναντι του ινοσαρκορκώματος. Επίσης έχει βρεθεί πως η χρήση πρόπολης συντελεί στην καθυστέρηση της εξέλιξης σε καρκίνους του δέρματος, δράση που οφείλεται κυρίως στο διτερπένιο C20H3203 που περιέχει. Επίσης επάγει την απόπτωση σε καρκινικά κύτταρα του ήπατος.     

Κατ’ αρχήν παρατηρείται μείωση των τιμών των GOT, GPT, LDH μετά από χορήγηση αιθανολικών εκχυλισμάτων πρόπολης σε πειραματόζωα στα οποία προηγήθηκε χορήγηση των ηπατοτοξικών παραγόντων –ουσιών PWE και CCI4.   

Πέρα απ’ την εκτεθείσα επιλεκτική κατασταλτική δράση της πρόπολης στην ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων (υπερπλασιών), από την άλλη μεριά – και αυτό αποτελεί πράγματι ένα πέρα για πέρα αξιοπερίεργο γεγονός – η πρόπολη δρα διεγερτικά στην αναγέννηση τόσο φυτικών όσο και ζωικών ιστών (οστών, μυών, νεύρων). 

Έχει διαπιστωθεί εμπειρικά ότι η στοματική λήψη πρόπολης, διεγείρει το γενικό, αλλά και το ειδικό ανοσοποιητικό σύστημα του Οργανισμού, γεγονός που έχει ως αποτέλεσμα την ενδυνάμωση των ανοσοποιητικών δυνάμεων του. Η ενεργή αυτή δράση της πρόπολης αποτυπώνεται με την αύξηση της συμπληρωματικής φαγοκυτταρικής δραστηριότητας, όπως και της Properdin στο αίμα των ζώων. Διεγείρεται η σύνθεση ειδικών αντισωμάτων (Agglutinine, Praezipitine) και αυξάνεται η περιεκτικότητα του συμπληρώματος και του τμήματος της γομμοσφαιρίνης στον ορό του αίματος. Παράλληλα και ταυτόχρονα διαπιστώθηκε ή πιο σωστά επιβεβαιώθηκε η έλλειψη κάθε τοξικότητας της πρόπολης στον οργανισμό, ενώ αντίθετα παρατηρήθηκε σε ορισμένες μολυσματικές ασθένειες κάποια αντιτοξική δράση, δηλαδή ενώ η ίδια η πρόπολη δεν προξενεί  το παραμικρό επιβλαβές σύμπτωμα στον οργανισμό, αφαιρεί ή εξουδετερώνει τοξική δράση από τις τοξίνες.